Karanlığın Işığı (TAMAMLANDI)

Yan evden gelen sesle kapattığım gözlerimi araladım. Kapı kapanma sesi oldukça yüksekti. Merak edip kulaklıklarımı çıkardım ve Oraya doğru ilerledim. Onur bahçede ki koltuklardan birisine oturmuş başını ellerinin arasına almış öylece yeri izliyordu. Yanına gidip yanında ki boş yere oturdum. Geldiğimi fark ettiğini biliyordum.
"Onur iyi misin?" Kafasını kaldırdı ve bana baktı. Ne oldu der gibi baktı.
"Kapıyı öyle hızlı çarpınca merak ettim ben de. Kötü görünüyorsun." Alayla güldü.
"Beni ne kadar tanıyorsun da merak ediyorsun?" Bir süre durdum.
"Çok Karanlıksın Onur. İçinde her ne yaşıyorsan karanlıklığı yüzüne vurmuş." İfadesizce yüzüme baktı.
"İyiyim ben bir şeyim yok." kafamı salladım ve oturduğum yerden kalktım. Arkamdan gelen sesle ona döndüm.
"Beni tanımıyorsun sanmıştım oysa ki. Yanılmışım."
önüme dönüp belli belirsiz gülümsedim ve eve doğru yol aldım.