MAVİ GİBİ GÜL, SİYAH GİBİ BAĞIR.

Büyüdüm artık, canımı yakan insanların peşinden koşardım artık koşmuyorum. Gitmeyi göze alabilen hiç kimse için kılımı kıpırdatmıyorum. Filmler duygulandırmıyor, insanlar üzemiyor, bencilleştim. Duygularımı kaybettim belki, kim bilir. Sabahları mutlu uyanıyorum, geceleri huzurla uyuyorum. Pişman olduğum şeyler yaşamıştım, artık pişmanlık nasıl bir şeydi hatırlamıyorum. Neden mi ? Çünkü birinin ne zaman gitmemesini istesem, gitti. Çünkü benim yarım bıraktığımı, hep bir başkası tamamladı. Çünkü birine ne kadar çok değer verdiysem, o bana hep sırtını döndü. " Bu dünyada tek bir dilek hakkım olsa hiç birşey hissetmemeyi dilerdim " diyordum ama buna gerek kalmadı, sevdiklerim ve değer verdiklerim tüm hislerimin içine sıçtılar. Hepimize geçmiş olsun, HİSSİZLEŞTİM.