Bir devir kapanıyor. Yürüyorum sokaklar boş bugün herkes törende olmalı.Kaldırımlar da sararmış yapraklar var.Kocaman iri yapraklar.Üzerimde taba rengi parka hava serin ama parka giyilecek kadar değil..Sanki yürümüyorum adım attığımı hissetmiyorum,uçarcasına...Bilerek ölüme gitmek bilerek ona adım atmak. Ölümümün parkamın altına itinayla döşenmiş bombalardan olacağını hiç düşünmezdim.Çok mu hızlı düşünüyorum,kalp atışlarım hızlanıyor bunu kulaklarımda hissediyorum.Nefesimi kesik kesik alıyorum .Aslında artık hiçbir şeyden korkmuyorum.Ve o mahalle o sokak köşeyi dönüyorum evim diyemediğim evin önündeyim. Doğduğumda yanımdaydın ölümde de yanımda olacaksın ANNE.. Hindistan da geçen karşılıksız aşkın hikayesi...