EFLA

Öyleydi ya insan hisleri ile yaşardı ve yaşatırdı. Mantığını ele almamak , ruhunu hislerine teslim etmiş bir kadını hüzne mahkum etmiş.. efla tükenmişliğin , kaybetmişliğin müthiş lezzeti ile sürükleniyor...Kim bilir belki de bilinmezler ileri de umut penceresinde çiçekli gülümsemelerle bekliyordur....