"Κάθε φορά που του κρατώ το χέρι, νιώθω να κρατώ τον κόσμο ολόκληρο μέσα στην παλάμη μου. Νιώθω να νικώ τα πάντα και δεν με νοιάζει ποιος αναρωτιέται τελικά αν είμαστε τρελοί. Δεν με νοιάζει πια που δεν μπορώ να δω πως μοιάζει η μορφή του. Δεν με νοιάζει που δεν μπορώ να δω ούτε το χαμόγελο του, ούτε το σώμα του, ούτε τα μάτια. Δεν με νοιάζει που δεν μπορώ να δω με τα δυο μου μάτια πόσο ωραία μοιάζουν τα χέρια του. Γιατί ξέρω από πάντα πως δεν αγαπάς με τα μάτια. Δεν με νοιάζει που δεν μπορεί να μου μιλήσει. Δεν χρειάζομαι λέξεις... Μου φτάνει που μπορεί να με αγγίξει... Μου φτάνει που μπορώ κι εγώ..." Ελπίζω να σας αρέσει! Καλή ανάγνωση! 🙂🙂
10 parts