DÜNYANIN ÖZ ÇOCUKLARI

"...
- Anlaşılan yine uyumak istiyorsunuz. Tamam, öyleyse geçin bakalım şöyle, düzgünce uzanın.
Yatağa başlı ayaklı uzandılar. Normalde Cem'e bile küçük gelen yatak, birazdan dinleyecekleri masalın hatırına, bir geceliğine kocaman olmuş, sert divan pamuğa dönüşmüştü. Yerlerini güzelce yaptıktan sonra sessizce durup annelerinin başlamasını beklediler.

- Evet, dedi sırtındaki yastığı doğrultup geriye yaslandı. Bir süre nereden başlaması gerektiğini, nasıl devam edeceğini tasarladı. Özel bir masaldı bu, nefes almak için dahi olsa, uygun olmayan yerde birkaç saniyelik duraksama tüm anlatacaklarının etkisini azaltıp, manasını yitirmesine sebep olabilirdi. Derin bir soluk alıp ciğerlerini iyice şişirdi ve devam etti, Bu masal, ne uzun ne de kısa zaman önce yaşanmış. Bu masal gözlerin bir anlık gafletle kapanmasıyla başlamış ve o gün bu gündür sürmüş gitmiş. Pirelerin berber develerin tellal olduğuna inanan, bunları duymaktan zevk alan insanlar, bu masalda duyacaklarına olur vermez, sinirlenir, şaşırır bu yüzden de rahatları kaçarmış. Onun içindir ki bu masal, uyanıkların uyuması için değil uyuyanların uyanması içinmiş."

Ancak bu öyle kolay kolay anlatılabilecek hele ki sonlandırılabilecek bir masal değildi. Anlatana zordu, biran önce gerçekleri göstermek, sırtını aşındırmış bu yükü hafifletmek istiyordu. Dinleyene zordu, artık eskisi gibi olmayacak, daha fazla düşünmek zorunda kalacak, tatlı uykuları kabusa dönecekti. Ama en zoru da bilmeyenler içindi, çünkü onlar hiçbir şeyden haberdar olmadan, o güzel, eğlenceli yaşamlarını sürdürmeye devam edeceklerdi. Ta ki o gün gelene dek.

Şimdi söyle bana sevgili okur, bu kitabın sonundaki masalı duymak istiyor musun? Buna cesaretin var mı? Sonuna kadar sabır edebilecek misin? Yoksa daha şimdiden uykun mu geldi?