❝Uciekniemy stąd kiedyś - powiedziała cicho, przymykając oczy. - Potrzebujemy miejsca, w którym moglibyśmy się ukryć. Chłopak spojrzał na nią w bok i lekko uśmiechnął się pod nosem. Jej oczy drżały pod powiekami, wiatr lekko kołysał jej włosy. - Potrzebujemy świata, przed którym nie będzie trzeba uciekać - burknął ponuro, zwieszając głowę, a słysząc ciche westchnienie dziewczyny, znów na nią zerknął. Patrzyła na niego i uśmiechała się smutno. - Nikt go nam nie da.❞ O ludziach, którzy kochali za rzadko i cierpieli zbyt często. ©ludzkosc, 2019 all rights reservedAll Rights Reserved
1 part