Tevreden maar tevens verbouwereerd wordt ik wakker. Zijn hand ligt op mijn buik, zijn gezicht tegen mijn schouder. Hij ademt rustig. Hij slaapt nog. Mijn gedachten dwalen af naar gisteren. Pure lust. Geweldige seks. Maar het voelt nog steeds onwerkelijk dat ik dit met hem heb mogen beleven. Maanden volgde ik hem heimelijk in onze fitnessclub terwijl ik mijn trainingen volbracht. Ik had hem liefkozend 'Billemans' genoemd, vanwege zijn overheerlijke strakke billen. Maar nooit, maar dan ook nooit in mijn leven had ik kunnen of mogen dromen dat ik ooit met hem in een bed zou belanden. En hoe!
Mijn gedachte dwalen af. Voel de siddering weer door mijn lijf razen. De manier waarop hij me vroeg of ik mee ging naar de Blue Pearl, een meertje gelegen in de bossen niet ver van hier..... Zijn Franse accent. Hij, die bijna nooit tegen me sprak. Hij, die slechts twee keer een glimlach had laten zien in de 9 maanden dat ik hem nu "ken".
Een "waarom" popped up in mijn gedachte. Is natuurlijk ook niet vreemd. Zo'n mooie man. Aanbeden door zo veel vrouwen. Maar dat was niet wat hij wilde, zei hij gisteren. Maar wat wilt hij dan wel? Wil ik dat eigenlijk wel weten? Moet ik niet gewoon genieten van hetgeen me nu geboden wordt? En wat heeft hij nog meer voor mij in petto?
Ik voel zijn hand afdwalen. Zijn ademhaling gaat sneller. Hij is wakker. Kreunend onderga ik de ontdekkingstocht van zijn handen zo wel als zijn lippen. Denken is niet meer mogelijk. Ik geniet van het nu. Wat morgen brengt hoef ik niet te weten. Hoe slim die gedachte is? Of gewoonweg dom en gevaarlijk......?