O GECE

Herşeyden bıkmış bir vaziyette zihninin derinlerinde yaşayan bir insandım. Sorunlar halledemeyeceğim kadar fazlaydı ve ben artık tükenmiş durumdaydım. Etrafımı saran ihanet yalan dolan ve sahte insanlar artık kurtulmam gereken bir cehennem durumuna gelmişti.
uzaklarda olduğuna inandığım huzurun burada tek bir kırıntısı bile yoktu. O kadar şey üst üste gelmişti ki artık bundan kurtulmanın sadece iki yolu kalmıştı;
ya herşeyi silip bir aptal gibi yaşayıp herhangi biriyle evlenip duygusuzca yaşayacaktım , yada belki almamam gereken bir karar alıp herşeyi bırakıp kaçacaktım.. Hemde geride tek bir iz bırakmadan..

Evet..
Çok zor olsada kaçmayı seçtim başıma neler geleceği umrumda bile olmadan kaçtım..
Ona koştuğumu bilmeden kaçtım.
Sahi bir insanın tamamiyle istediği bir insanı kader karşına son anında çıkarsa ne olurdu.
Hayır bu bir intihar değildi, kesinlikle değildi. Hastalıkta değildi, bu tetiğin çekilmesine ramak kala kafama dayanmış silahın buz gibi metaliğiydi..