Δεν έπρεπε...

Κάπου στην Θεσσαλονίκη ζούσε η 19χρονη Ελισάβετ... εννοώ Ελίζα ποτέ δεν την άρεσε το όνομα της... είχε ήδη φύγει από την αλκοολική μητέρα της και έμενε πλέον σε δικό της σπίτι στο κέντρο της πόλης κοντά στην σχολή της που δεν ήταν άλλη από την ψυχολογία. Ντυμένη στα μαύρα γεμάτη piercing αλλά με συμπεριφορά ενός αγγέλου. Ήταν τσαμπουκαλού και δεν δεχόταν μύγα στο σπαθί της αλλά όταν ήταν σίγουρη για αυτόν που είχε απέναντι της γινόταν χαλί να την πατήσεις...

Από την άλλη έχουμε τον 30χρονο Παναγιώτη δηλαδή τον Πάνο.. ζούσε Αθήνα από τότε που θυμόταν τον εαυτό του αλλά τα τελευταία 3 χρόνια της ζωής του εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη λόγω ενός τραγικού συμβάντος που δεν του επέτρεπε να μείνει στην πόλη που γεννήθηκε. Eπιτέλους έπιασε δουλειά στο Πανεπιστήμιο ως καθηγητής ψυχολογίας, αλλά όχι σε ένα οποιοδήποτε Πανεπιστήμιο... φυσικά σε αυτό που πηγαίνει η Ελίζα...

Οι δυο τους αρχικά θα κοντραριστούν, οι απόψεις στα άκρα μέχρι να συνηδητοποιήσουν πως έχουν με κάποιον τρόπο ένα κοινό παρελθόν.
Ανάμεσα τους θα υπάρξουν δαίμονες που παραμονεύουν και δεν θα λυπηθούν κανέναν και τίποτα...