Minora Fanfica- Pieśń Martwego Miasta

Na początku nie było nic. Tylko czyste eteryczne płótno, nad którym unosił się Latający Potwór Spaghetti.

I jego macka uczyniła Górę, Karła i Drzewo, niekoniecznie w tej kolejności. I potem wydarzyło się wszystko.

Ukochał on swe dzieło, choć Bogiem był kapryśnym i przaśnym, a jego kreacja siłą rzeczy kochała jego, zanim zrozumiał że robienie self-insertów do swojej opowieści to zła praktyka twórcza.

Zatem zesłał on światu, gdy jego ukochani Piraci zgubili kurs, zwierzęta miłe i puchate. Były dość duże by można było je przytulać, bez strachu przed ich połamaniem; i dość nieduże by nie zatratowały Karzełków na śmierć.

Ale piraci nie wrócili na właściwy kurs.

Więc Potwór dał Lamom, Które Tak Naprawdę Były Alpakami moc, by bek ich całkiem był nieodróżnialny od ludzkiej mowy i jeśliby tylko chcieli je słuchać, popłynęliby tam gdzie mają popłynąć.

Ale Piraci zamknęli je w cyrkowych klatkach i przegonili.

Więc Potwór wysłuchał ich lamentu i przemienił ich w ludzi, całkiem nieodróżnialnych od piratów którzy ich wygnali. I błąkają się oni po świecie, odpowiadając na Często Zadawane Pytania. W nadziei że miast szlaku żalu i Niedopieszczenia Makaronową Macką, zostawią nadzieję i jedność.