Dizlerimin üzerindeydim... Tutunacak hiçbir dalım kalmamıştı arkadaşlarım ,ailem, kalbim... hiçbiri şimdi yoktu en acısı kalbimin olmayışıydı. Bir uçurumdan düşüyor gibiydim. Kanatlarımı kırmışlardı ve zar zor nefes alıyordum. Bu ağırdı,kanatsız kalmak ağırdı ama eğer bedenimdeki kanatları kırarsanız dahi ruhumun kanatları vardı. Onları asla bağlayamıyacaktınız eğer düşersem bile kanatlarım beni yine gök yüzüne kavuşturacaktı.