Pabucumun Kocası

Genç kız yüzüne düşen güneş ışıklarıyla gözlerini araladı. Yatağından kalkıp banyoya girdi. Elini yüzünü yıkadı. Dağılmış saçlarını taradıkdan sonra tepesinde topuz yaptı. Odaya geri döndüğünde. Komidininde bir not gördü. Üzerinde " Günaydın Afra HANCIOĞLU " yazıyordu. Notun altında duran kimliğini gördüğünde içinden birşeyler koptu. Asaf kimliğini yenilemiş Afra Hancıoğlu yapmışdı. Gözlerinden yaşlar gelmeye başladığında o kimlikle birlikte Asafın odasına çokdan girmişdi. Kapıyı o kadar sert açmışdıki. Asaf yatağından sıçramışdı. Genç kız öfkeyle bağırmaya başladı.

- Ne yaptığını sanıyorsun sen !!

- Asıl sen ne yaptığını sanıyorsun ? Böyle odama GİREMEZSİN !!

Asaf genç kızın karşısına dikilmişdi. Afranın umrundamıydı sanki söyledikleri yaptıkları şuan hiçbiri umrunda değildi. Genç adam karşısında onun kadar öfkeli durmaya çalışsada şaşırmışdı Afra ağlıyordu. O herşeye burnunu diken kız ağlıyordu. Düğün günü bile ağlamayan kız ağlıyordu. Bacağı yandığında ah etmeyen kız ağlıyordu.

- Sen benim kimliğimi nasıl değiştirirsin ya. Sen hangi hakla bana sormadan böyle birşey yaparsın. Sen kimsin ya KİMSİN ??

- Evlenirken değişeceğini bilmiyormuydun ? Bu ne öfke ne saçmalıyorsun.?

Gerçekten anlam veremiyordu ona. Neden bu kadar büyütmüştü ki. Bunun böyle olacağını bilmiyormuydu sanki.

- Ya ben kendi soyadımla birlikte kullanıcaktım.

Genç kız Asafa doğru yaklaştı. Üzerindeki tişörtü iki eliyle kavradı. Göğsünü yumruklar gibi tutuyordu. Kafasını kaldırıp Asafın çenesinin altından gözlerini gözlerine dikti.

- Senden varya nefret ediyorum. Duydun mu beni senden NEFRET EDİYORUM. Bana kalan son şeyide benden aldığın için senden nefret ediyorum. Beni yıllar sonra ağlatmayı başardın. Kendinle gurur duy Hancıoğlu. !