The Unconscious Guy
  • Reads 416
  • Votes 163
  • Parts 27
  • Reads 416
  • Votes 163
  • Parts 27
Ongoing, First published Apr 27, 2019
Mature
Wala akong kamalay-malay sa aking nararamdaman, masyado na akong nagiging manhid. Pano ko nga ba ito maalis? Paano? Paano nga ba? May makakapag-bago pa kaya saakin?

Ako si Marco, konting tao lamang ang nakakaintindi saakin at isa na dun ang babaeng nakilala ko si Lhisa. Pito kaming magkakaibigan, ang isa ay kalaban. Pero bakit sa dinami-dami ng tao ikaw pa ang aking nakalaban? 

"Minahal mo ba ako." 

"Minahal nga ba kita?"

"Manhid nga ba ako?"

"Manhid ka nga ba?"

Salitang hindi ko masabi, hindi ko magawang sabihin, hindi ko maiwasang marinig. 

"Minahal nga ba kita?"
All Rights Reserved
Sign up to add The Unconscious Guy to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.