İşte ben, gitarına ve en yakın arkadaşına -üvey kardeşine- aşık olan tipik olmaktan çok uzak biriyim. Hayatımda en son yapacağım şey pop müzik yapmakken çok yakında hayatımın değişmez parçası olacaktı. Elbette, başıma geleceklerden habersiz, en yakın arkadaşımla şu One Direction denen grupla tanıştık. Keşke hiç tanışmasaydık. Neyse, zaten olacakları sizde göreceksiniz -yada okuyacaksınız her neyse-.
Sizce hangisi daha zor; arkadaşınıza koşulsuzca aşık olmak mı, hayatınızın bok çukuruna dönmesi mi –ki zaten hep öyleydi- , ön yargılarınızın sizi yerle bir etmesi mi?