Aşkın hep güler yüzünü görmek isteriz, bizi mutlu edip ayağımızı yerden kesecek bir aşk yaşamak isteriz. Fakat bazen bunlar olmaz ve aşk acısı çekeriz, bazen de sevdiğimiz bizi sevmez platonik takılırız. Canımız acır, yüreğimiz kanar, kabullenemeyiz, kabullenmek istemeyiz çünkü kabulleniş kendini acıya teslim etmektir. Bilirsin ki kendini acıya bırakırsan canın çok acıyacaktır hatta acıdan öleceksindir yine de her gün binlerce kez ölmekten iyidir...