Genç bir çocuk hayatı bom çukuru üzerine kurulu...
Bir genç kız hayatı berbat aklında hep ölüm fikri olan...
Hayat niye bu kadar zor neden insanlar farklı etrafa göz gezdirdim gülen, ağlayan, sinirli olan, üzgün olan, sakin, duygusal olan o kadar insana var ki anlamıyorum bu hayatı.
Hayatımdan vaz geçtim artık derken okulu son seneme gelene kadar sabrettim derken bırakıcam dedim artık ama vaz geçtim o düşünceden çünkü bu hayatı ben kurdum düzeltmek benim elimde kurtulcam bu hayattan dedim ve okuluma devam etmeye başladım artık kendim için yaşicam bu Kesin bir karardı artık benim için...
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."