KARANLIK AVCILAR

Çok soğuktu bedeni buz kesmiş gözleri kan ile dolmuştu. Yakın dostunu öyle görmek onu sinir etmişti. Kaybettiği herşey den sonra onuda kaybetmek Yağız üzmüş ve çok daha sinir etmişti. Yağız zaferin yanında üzüntüden stem ederken o iğrenç sesiyle ona bakıp gülüyordu. Serefsiz ruh herşeyini elinden almıştı ve artık kaybedecek hiç birşeyi yoktu. Ayağa kalktı sırtına asılı olan gitar ve balta birleşimi aleti sırtından aldı ona adalet ismini koymuştu. Adaleti iki eliyle kavrayıp canavara sardırmak için önüme bir atak yaptı o iğrenç sesini bu sefer acı içinde inlerken duymak yüzünde ufak bir gülümseme getirdi. Arkasına doğru dönüp bütün sinir ve öfkesi ile kafasına doğru bir kezdaha savurma daha yaptıktan sonra o iğrenç sesini ebediyen susturdu. Adaleti temizleyip zaferin yanına gidicekken zaferin birden ayağa kalktığını teninin karardığını ve siyaha bölündüğünü gördü Yağıza doğru baktı bilinçi hayla açıktı büyük bir hızla Yağızın yakınına geldi ve ne olduğunu sordu. Yağız saşırmıştı yüzüne baktıkça korkuyor ama anlam vermiyordu. Yüzün diye bildi dişlerimin arasından zafer ne var yüzümde dedikten sonra cep aynasını çıkartarak yüzüne bakar baktığı gibide cep aynası elinden kayarak yere düştü yüzünü tutarak hayır olmaz neden diye stem eder o kendi kendine stem ederken Yağız arkasında başka bir ses duyar fakat bu ses ne canavar nede insan sesiydi. Bildiği hiç bir sesten değildi. İşittiği ses bana arkadaşın lanetledi. Ölmücek fakat zaman geçtikçe bilinçini kaybedip gördüğün canavarlara dönücücek. Tek bir kurtuluşu var oda dönüştürdü canavarın kalbini yemek....