Η ομορφιά της νύχτας, φωτισμένη με την φλόγα της φωτιάς, φαντάζει μαγευτική μέσα από την αγάπη του πλήθους που έχει έρθει εδώ για να παρακολουθήσει τους αγώνες που διοργανώνονται κάθε χρόνο από την FOACO. Αγώνες ελεύθερης πάλης, κόντρες αυτοκινήτων, παραγωγή μαριχουάνας καθώς και παρασκευή μεθαμφεταμίνης χαρακτηρίζουν την οργάνωση. Μεγάλωσα σε αυτή την οργάνωση, εδώ πάλεψα για να νικήσω, εδώ δοκίμασα πρώτη φορά ναρκωτικά. Αποτελεί πια κομμάτι της ζωής μου.
Όλοι περιμένουν εμένα για να αρχίσουν.
Άνθρωποι σκοτεινοί, άνθρωποι αναγκασμένοι. Κάθε άνθρωπος έχει την δικιά του ιστορία.
«Από μικρή θυμάμαι πως ήθελα να γίνω πρόεδρος της FOACO. Δεν ήθελα πολλά, μια μοτοσυκλέτα και ένα όπλο μου έφτανε. Αυτό... Αυτό με έκανε να νιώθω γεμάτη. Είναι τιμή μου βρίσκομαι σε αυτή την θέση. Στην θέση που κάποτε βρισκόταν ο πατέρας μου και ο παππούς μου.» Πιάνω το όπλο μου βγάζοντας την ασφάλεια. Στοχεύοντας προς τον ουρανό.«Για να μην τα πολυλογώ, θα κλείσω με κάτι που έλεγε ο παππούς μου. »
Εκείνες η ημέρες δεν πήγαν όπως τα ήθελα. Το ένιωθα... Καταβάθος ήξερα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Όμως, τελευταία στιγμ