Çünkü Seni Seviyorum

Beni bileğimden tutup çekti ve hızlıca arkamdaki ağaca yasladı. Bileğimi fazlasıyla sıkan el, acı bir çığlık atmama sebep olmuştu. Gözlerinin yeşili koyulaşmıştı sanki. Ve gecenin karanlığında parlıyordu.

''Senin...'' biraz bekledi. ''Onların arasında ne işin var, Çağla?''

Sesi çok sakin çıkıyordu ve bu beni çıldırtıyordu. Ölümün sessizliği çökmüştü sanki. Kahretsin!

''Sanane? İstediğim yere giderim ve bu seni gram ilgilendirmez!''

Birden elimi çekip kurtarmaya çalıştım ama bileğimi daha çok sıktı. Bileğimin acısıyla gözlerim yaşardı. Canım yanıyordu.Yüzüne baktığımda çenesi kasılmıştı. Dişlerini sıkıyordu.

''Ben senin abinim. Ve bence bu yeterli bir sebep.''

Sesi hala sakindi ve bileğimi sıkmaya devam ediyordu. Küçümsercesine cevap verdim.

''Üvey!'' Acı bir şekilde güldüm ve devam ettim. ''Sen kendini benim abim olarak mı görüyorsun?''

Bir süre arkamdaki ağaca baktı ve boştaki elini ağaca dayadı. Kafasını hafif sağa eğerek gözlerime baktı. Bileğimi tutuşu git gide hafifliyordu.

''Hayır.''

Niye bu kadar sakinsin sen çocuk? Beni çıldırtmaya mı çalışıyorsun?

''Nasıl ya? Kafan iyi mi senin? hem abinim diyorsun hem de kendini benim abim olarak görmediğini kabul ediy-''

''Çünkü seni seviyorum.''

Ben daha ne dediğini anlayamadan dudaklarını dudaklarıma bastırdı.

*Tüm hakları saklıdır.*