Zabójcza gra

- Nie możemy...
- Dlaczego? Przecież widzę jak na mnie patrzysz. Chcesz tego tak jak ja - mówi a ja czuję że zaraz stracę kontrolę, a nie mogę sobie na to pozwolić.
Podchodzi bliżej i przykłada głowę do zagłębienia mojej szyi, tak że czuję jej oddech. Zaciągam się zapachem jej włosów.
- Niee..- szepcze - nie mogę. Jesteś jego córką - cedze przez zęby.
- I co z tego? - mówi tuż przy mojej szyi - tylko to ci tak przeszkadza?
Odsuwa się trochę i patrzy mi prosto w oczy. Jej oczy...
- Tak - odpowiadam - jeśli się dowie...
- Nie dowie - przerywa mi.
Niespodziewanie przyciska swoje usta do moich. Czuje jak się pod nią rozpadam. To koniec... już jestem stracony.