Hata 'iki'

Kimseler duymadı sadece duvarlar anladı... Acı daima bakidir. Kahkahalarından sonra gözleri boşluğa takılan insanların gözleri mezarlıktır derler. Adam ölüyordu kadın ölü birine aşık oluyordu. Merhametinden binlerce kez vurulan bir adama aşık oluyordu. Yalancı sevmelere inat yaralarını seviyordu. Islak kirpiklerini, yaşların karıştığı sakallarını, kırık kalbini seviyordu. Ama adamın sevmeye gücü kalmamıştı. O çok yorgundu. Kadın ise her şeye rağmen seviyordu. Ama mutlu olsun diye ondan vazgeçecek kadar arsız bir sevdayla seviyordu. Kadın adama umut olmak için çabalarken burukça gülümsedi adam. Çok şey anlattı o buruk gülümseme. Anlayana... Çaresiz, yıkık dökük gözlerin altında olurdu buruk gülümseme. Yeni dikilmiş bir fidanın fırtınaya karşı koyması kadar güçlü ve aynı zamanda narindi. Adamın son sayfası tükeniyordu. Ama kadın defteri kapatmamak için kendi küllerini savuruyordu. Zamansız gelen bir sevda kimine yara kimine deva olacaktı. Ve bir cenaze kalktı. Bazılarının yorulduğu sokaklarda...

#1-Terkedilmişlik