Değiştim!

.....

-Ordan atlayabilir misin?
-Nerden?
Parmağımla ilerideki nehrin tepesini gösterdim.
-İşte ordan.
Gözleri yerinden çıkacakmış gibi açıldı. Ağzını araladı belkide bir kaç kelimenin firar etmesini bekliyordu.Olmadı , aynı hızla kapattı.Konuşmayacağının farkına varıp konuştum.Omzundan tutup hafifçe ittim.Sendelendi.Büyükçe kahkaha attım.
-Korkuyorsun. Karşıma gelip değiştiğini söyleyince inanmamıştım. Doğruymuş değişmişsin. Seni değiştirdiğim gibi değilsin.
-Belkide birdaha değiştirmeni istiyorumdur.
Elimi kafasına götürdüm.
-Değişen kalbin değil Pelin. Değişen aklın,düşüncelerin,mantığın,zihnin. Ben kalbin için yardım edebilirim, edebilirdim.
-Nedemek bu?
-Hırs,nefret,acı,kıskançlık ben bunların yok ettiği şeyi yeniden yapamam. Yani olmayan bir şeye yardım edemem.
Elimi kalp hizasına götürdüm.Devam ettim.
-Benim için artık orası boş.Ve o boşluğu ben dolduramam.Kül olmuş bir ateşi tekrar yakamam.