Gözleri kapalı olduğu gibi karanlık odanın demirlerinde bağlı olan bir insan.
Gıcırdayan eski kapı sesleri..
Vücudunda her vuruşta kapanamayan derinden yaralar..
Yanık izleri, üstünde söndürülen izmaritler, zarif bedenine vurulan demirler..
Nasıl yaralar kapanabilirdi ki? Ya da hangi kısa sürede iyileşebilirlerdi?
Geceleri her on dakika da bir işkence.
Her şey zamansız daha fazla yenileniyordu.
Hayatta düşebileceği en son nokta, son vaka, son ve gerçek ölüm.
Sonrasında bir kişi, kana sızılan iğrenç derecede kokan madde, bir yetenek.
"Her son bir başlangıçtır."
-ECSTASY-