HUBBUL VATAN (Tamamlandı)

Reads 26,536
Votes 1,859
Parts 32

Reads 26,536
Votes 1,859
Parts 32

Mature

aksiyon asabikomutan asker aşk dram gerilim hubbulvatan iman jandarma joh kan komutan korku macera polis pöh savaş sessizemanet silah terör vatan yağız yiğit

Yüreği vatan ve iman aşkı ile yananların hikayesi...

ASABİ KOMUTAN ve SESSİZ EMANET serisidir.

21.04.2020All Rights Reserved

aksiyon asabikomutan asker aşk dram gerilim hubbulvatan iman jandarma joh kan komutan korku macera polis pöh savaş sessizemanet silah terör vatan yağız yiğit

Table of contents

32 parts

Content Guidelines

You may also like

Takım elbisesinin kravatını bağlamaya çalışan Boran ile göz göze geldim. Kapıyı kapayıp sırtımı kapıya yasladım. Yüzüme bile bakmıyordu. "Yardım edeyim mi?" "Yok ben anneme hallettiririm şimdi." dedi inatla gözlerimin içine bakmayarak. Yanına gittiğimde sonunda gözlerini gözlerime çıkardı. Ellerimi boynuna dolayıp kravatını düzelttim. Gözlerim dolmuştu. Gözlerimin dolu olduğunu gördüğünde sinirle soludu. "Niye ağlıyorsun?" "Ağlamıyorum." dedim gözümden düşen bir damla yaşın akmasına izin vermeden silerken. "Ağlıyosun." "Sanane Boran sanane?" "Banane tabii ben kimim ki?" "Boran." dediğimde gözlerimin tam içine baktı. "Bu gece ölsem üzülmeye hakkın yok! Beni bu hale sen getirdin." dedim sinirle göğüslerinden sertçe itleyerek. Yüzüne bakmadan banyoya girdim ve sinirle kapıyı kapattım. Sırtımı kapıya yasladım ve yere çömeldim. Kapının arkasında Boran'ın soluğunu hissettiğimde onunda benim gibi sırtını kapıya yasladığını anladım. Boran'ın hıçkırığını duyduğumda elimi kalbime götürerek kapıyı acmamak icin kendimle savas vermistim. O gün orada ikimizde birbirimiz icin deli gibi gözyaşı dökmüştük. Bu sefer benim aksime ilk kalkıp giden o olmuştu.

Azîz Ağa: "Varsın hiç çocuğumuz olmasın, Kırlangıç. Biz, anne-baba hasretiyle kavrulan çocuklara yuva oluruz." Ayşe: "Anneler hep can yakar, Azîz... Ya ben de annem gibi olursam? Ya onların canını yakarsam... Çok korkuyorum. Yüreğim... onun gibi bir anne olmaktan korkuyor. Eğer bir gün çocuğumun canını yakarsam... Babamın yapamadığını yapar mısın? Çocuğumu benden korur musun? Olur musun onun kalkanı?"

GÜNCE | Gerçek Ailem (YKS SONRASI DEVAM) by amfoteryazar

Gerçek Ailem. "Kalbi atmaz ama nefeste almaz, Gözlerini açmaz ama yüreği de susmaz, Ruhu hiç kanamaz ama ağlamayı da bırakmaz, Başını çevirip onlara bakar ama gerçek ailesinden haberi olmaz..." Ben Günce Kara, bir kere bile gülemeyen ama kendi derdine de dert demeyen bir insanım. Kalbim kırıktır ama ruhum derli topludur benim, gözüm yaşlıdır ama yerindedir merhametim. "Solan çiçekleri yeniden canlandırmak için onu kökünden koparmak gerek. Bende yeniden canlanabilmek için her şeyi baştan yazmaya karar verdim." Günce KARA. -.- Not: Esinlenilme ya da çalınma durumunda yasal işlemler başlatılacaktır. Kitaba saygı duymanızı rica ederim. :)

Annesinin ölümünü gördükten sonra bir daha konuşmamaya yemin etmiş, kendi sesini bile unutmuş bir kız. Çok sevdiği karısı Narin'inden çocuk sahibi olamayınca üstüne kuma getirmek zorunda olan bir ağa. Kocasına çocuk veremediği için ağalığı elinden gitmesin diye kumaya razı olan bir kadın. Üç yaralı kalbin hikayesi kiminin sonu kiminin başlangıcı olan ama mutlaka birinin kalbinin kırıldığı bir hikaye. Herkese iyi okumalar dilerim...

7 yaşından beri annesinin intikamını almak için büyütülen mafya oğlu Oğuz Atalay. Küçücük yaşında çok üzücü olaylar yaşayan Gözlerinin önünde annesinin ölümüne şahit olan Asya Kayan. Peki ya gerçekler görüldüğü gibi değilse ortada büyük bir yalan varsa Oğuz Atalay ve Asya Kayan'nın dillere destan hikâyesi işte karşınızda Mafyanın Kalbi ~Kalbe her duygu sığar~

Siz: Bir de lütfen karınızı biraz daha hızlı şey eder misiniz? Siz: İkide bir bağırıp durmasın. +905********: Aslı Hanım +905********: Ben evde değilim. ****** 17 Ağustos 2023 genelkurgu 2. 17 Ağustos 2023 ihanet 2. 17 Ağustos 2023 romantizm 8. 18 Ağustos 2023 genelkurgu 1. 18 Ağustos 2023 ihanet 1. 18 Ağustos 2023 romantizm 1. 18 Ağustos 2023 aşk 3. 18 Ağustos 2023 aşk 1. 21 Ağustos 2023 gençkurgu 1.

Heyecanla başlayan yeni hayat. Yeni umutlar , yeni hayaller... Her istediğini yaptıran kontrol manyağı ve inatçı yer elmasının hikayesi. İyi ve kötünün yolu kesişiyor. Küçük bir anlaşma ile başlıyor herşey. "Kimse bilmeyecek bu anlaşmayı. En yakının bile" dedi soğuk bakışlarla. Sesi son derece sert ve kararlıydı. "Seninle anlaşma falan yapmam." deyip yoluma devam etmek için arkamı dönmek için hamle yaptım. "Sana fikrini soran olmadı" dedi ukala bir tavırla sırıtarak. "Hadi ama gerçekten mi? Bana bu egoist tavırların etki etmez. Yol yakınken başkasını bul" dedim kendimden emin bir tavırla. Karşımda sinirlenmeye başlayan adama alaycı bakışlar atmayı ihmal etmemiştim. "Ben sadece bir kez karar veririm." dedi kesin çıkan kararlı sesiyle. "Bende çok inatçı biriyimdir. İstediğini yapmayacağım" dedim kararlılıkla. "O kadar emin olma yer elması." dedi keyiflenen sesiyle cevap vermeme fırsat vermeden yanımdan uzaklaştı. (Not: Final bölümü kaldırıldı)

Burası Çiçek Mahallesi... İnsanları gibi temiz, sevgi dolu, çiçek gibi... En ufak bir olayda aile gibi toplanan, sevincimize sevinç katan üzüntümüze derman olan mahalle. Dedikoducu Fikriye teyzesiyle, doktor Hüseyin abisiyle, köşedeki kahvehanenin sahibi Mehmet abiyle özdeşmiş bir mahalle... Çelik ailesi ve Yılmaz ailesi... İki can ciğer aile. Karşılıklı iki ev olsa da bir bütün olmuş aile. Ve birde biz vardık Ata ile bendeniz Alin. Beraber büyümüştük biz. Liseden beri ona içim giderken o benim duygularımı bilmiyordu. Bilseydi ne olacaktı ki sanki? Sahi bilse ne olurdu? Ailelerin tepkisini görmezden mi gelirdi? Mesleğini mi bahane ederdi? Ya da beni hiç sevmediğini mi söylerdi? Sanırım bu soruların cevabını asla bilemeyecektim. Çok da karamsar olmayayım. Belki de bir gün öğrenirdim. Zamanın ne getireceğini hiçbir zaman insanlar bilemezdi. Biz imkansız mıydık? Yoksa imkansızı mı başaracaktık? Bu bizim hikayemizdi. Alin ve Ata'nın... İki Cephe Arasında kalanların hikayesi...

İki yaralı kalp... İki yetişkin ama çocuk... Yiğit Mert ve Melek... Asker ve asker yâri... İki yarım hikaye birleşse mutlu olur muydu? Yoksa bunca kırgınlıklar mutluluğa engel mi olurdu? .............. 29.10.2023 🥇Din 07.11.2023 🥇Bozkurt 22.12.2023 🥇Anı 18.01.2024 🥇Görev 28.02.2024 🥇Güven 20.03.2024 🥇Dostluk 07.04.2024 🥇Sevda 22.06.2024 🥇Vatan 19.12.2024 🥇Watty 01.05.2025 🥇 Asena .............. 18.06.2023 24.04.2024

Ben ELZEM ailesi bir anda yok olan elzem. Ruhu hep ailesiyle olan çocukluğunda kalmış elzem. Büyüdüğünde bile ailesinin mezarlarına bağlı kalan elzem. Benim çocukluğumu yarım bırakanların , ruhuna karanlık tohumlar ekecektim bu yolda benimle yürümeye hazırmısınız ? 🎀

Me'yûs▪︎

Takım elbisesinin kravatını bağlamaya çalışan Boran ile göz göze geldim. Kapıyı kapayıp sırtımı kapıya yasladım. Yüzüme bile bakmıyordu. "Yardım edeyim mi?" "Yok ben anneme hallettiririm şimdi." dedi inatla gözlerimin içine bakmayarak. Yanına gittiğimde sonunda gözlerini gözlerime çıkardı. Ellerimi boynuna dolayıp kravatını düzelttim. Gözlerim dolmuştu. Gözlerimin dolu olduğunu gördüğünde sinirle soludu. "Niye ağlıyorsun?" "Ağlamıyorum." dedim gözümden düşen bir damla yaşın akmasına izin vermeden silerken. "Ağlıyosun." "Sanane Boran sanane?" "Banane tabii ben kimim ki?" "Boran." dediğimde gözlerimin tam içine baktı. "Bu gece ölsem üzülmeye hakkın yok! Beni bu hale sen getirdin." dedim sinirle göğüslerinden sertçe itleyerek. Yüzüne bakmadan banyoya girdim ve sinirle kapıyı kapattım. Sırtımı kapıya yasladım ve yere çömeldim. Kapının arkasında Boran'ın soluğunu hissettiğimde onunda benim gibi sırtını kapıya yasladığını anladım. Boran'ın hıçkırığını duyduğumda elimi kalbime götürerek kapıyı acmamak icin kendimle savas vermistim. O gün orada ikimizde birbirimiz icin deli gibi gözyaşı dökmüştük. Bu sefer benim aksime ilk kalkıp giden o olmuştu.

More details