EHVENİŞER ME'YÛS

Hiç bir sözcük kalmadı içimde dedim. aslında sözcüklere gerek yoktu çünki... ben onun'dum o'da benim. Bütün dünya oydu dalgaların sesinde,yalnızlığın çaresizliğin'de,çiçeklerin nefesin'de,son baharın yıpranan asil bi o kadar taviz vermeden kırılan yaprakları... yorgun yaşlanan bir ağaç soluklarım'daki heycan! damarlarım'daki akan kan,kalbimin her atışıdı ve son atışı onunla olucakdı söyleyicek bi sözüm yoktu çünki bütün sözcükler oydu.