𝙻𝚒𝚟𝚎 𝚆𝚑𝚒𝚕𝚎 𝚆𝚎'𝚛𝚎 𝚈𝚘𝚞𝚗𝚐

Ayeisha's POV

malapit nang mabulok ang kidney ko,
at hanggang ngayon wala pa'ring may gustong maging donor o may gustong mag donate nang kidney nila para sa'kin.

Ayokong sabihin ito sa mga kaibigan ko dahil sa alam kong panghihinaan sila nang loob kung sakaling malaman nila ang tungkol sa sakit ko, pag babawalan na rin nila akong gawin ang mga bagay na gusto ko kung sakaling malaman nila ang sakit ko.

Hindi na rin nila ako isasama at pagpapahingahin na lamang sa bahay kung mabubunyag ang sikretong itinatago ko, ayoko lang talagang mangyari iyon.Gusto kong makitang masasaya ang mga kaibigan ko habang nabubuhay pa ako sa mundong ibabaw.Makita silang nakangiti ay sapat na upang maging masaya ako kahit man alam kong mamatay na rin lang ako.

Sana nga ay maging masaya sila kung sakaling mawala ako, sana ay hindi nila makalimutan ang mga araw na naging maligaya ako kasama sila.Gusto kong sabihin ay pilit pa'ring pumapasok sa isip ko ang mga mangyayari kung sakaling malaman nila iyon, ayokong mag alala sila para sa'kin kaya mas maiging itago ko muna ito hanggang kaya ko pa.Lalaban ako para sakanila kung kinakailangan..

"Ayeisha, mahal pa rin kita.Bigyan mo pa ako nang isa pang pag kakataon para mahalin ka, please lang.." yan ang mga salitang binitawan ni Mark bago ko binitawan ang kamay nya at tumakbo patungo sa labas nang building..

"Isha!" napalingon ako nang makita ang lalaking hinahangaan ko nang matagal nang panahon "Ayeisha, gusto ko sanang sabihin sa'yo na gusto kita.Pwede ba akong manligaw?" nakangiti na wika ni Zeck

"Ah-uhm, Zeck ang bilis naman ata..Pwede bang bigyan mo muna ako nang oras para makapag isip nang maayos." atsaka na tumalikod upang umalis sa harap o dalawa ang tungkol sa sakit ko hanggang ngayon ay di ko pa'rin alam kung pano ko ito sasabihin sa kanila.