MUTSUZLUK
  • ЧИТАТЕЛЕЙ 468
  • Всего голосов 39
  • Части 8
  • ЧИТАТЕЛЕЙ 468
  • Всего голосов 39
  • Части 8
Текущие, впервые опубликовано мая 18, 2019
Hayatta hiçbir şeyden keyif alamayan Ayla artık mutlu olabilme ihtimalini dahi hayatından çıkarır. Bağlanabileceği bir yer bulamadığı için mutsuzluğuyla savrulurken kendisi gibi mutsuz birisine denk gelir. 

Onların mutsuzluğunun temeli olan geçmişleri de tuhaf bir şekilde birbiriyle çakışmaktadır. Adım adım geçmişlerine kadar gittikleri mutsuzluklarını çözebilecekler mi?
Все права защищены
Подпишись, чтобы добавить MUTSUZLUK в свою библиотеку и получать обновления
или
#66umutsuzluk
Руководство по содержанию публикаций
Вам также может понравиться
YAMALI SEVDA  от Betulokssuz
33 Части Текущие
Ben boşanmış öğretmen bir babanın kızıyım. Yıllar önce, ben henüz on yaşındayken tayin edildiği Karadeniz bölgesinde aşık olup evlendi. Beni de beraberinde getirdi elbette, çünkü benim annem sorumsuz bir kadın, beni onun eline bırakmadı. Saf Karadeniz'li kadının bir kızı vardı, kendisi ablam olur Zeynep. Babam ve eşi yıllardır birbirini bulmanın huzurundan mıdır bilmem, sakin ama mutlu bir hayat yaşıyorlar. Ben lisede çıktım buradan. Ankara'da liseyi hemşirelik olarak okudum. Üniversiteyi kazanamadım, bende boş durmayayım, babamın yanına geleyim dedim, geldim. On sekiz, on dokuz, yirmi ve yirmi bir yaşlarımda buralardaydım. Sağlık ocağında yardımcı hemşirelik yaptım. O sıralarda babamın eşi Hanife annenin, ahiretliğinin asker oğluyla nişanım takıldı. Tam düğün arefesinde nişanlım olan Halil Yaman, eski sevgilisi, çok sevdiği kız ona kaçınca beni terk etti. Benim adım Tuğba, ben bu şehirden dargın gittim. Yağmurlu bir günde, onların çaylığında birlikte olmuştuk. O sarhoştu, ben aşk dolu. İkimizde nasılsa evleniyoruz dedik ve olanlar oldu. Sonra dünyam başıma yıkıldı, öyle böyle değil ama. Çok şey götürdü benden Halil Yaman ama özümü unutmayayım, çizgimden çıkmayayım diye bana kızımı bıraktı. Tuğçe sıkı sıkı tutunduğum, kendimi adadığım oldu. Ben onunla hayatta kaldım. Yoksa hissettiğim şeyle ölürdüm. Öyle buruk, öyle yamalı bir sevda.
GECENİN İZİ от hisssizyazar
46 Части Текущие
Yağmur yağıyor, her yeri sel alıyordu. Sokaktaki insanlar ıslanmamak için oradan oraya koşuyor, trafik arabalar sayesinde tıkanıyordu. Şemsiyesi olan insanlar rahat bir şekilde yolda yürüyordu. Şemsiyesi olmayanlar ise şanssızdı. Yağmurdan ıslanmamak için korunacak yer arıyorlardı. Şemsiyesi olmayan, elinde kalın hukuk kitapları, üzerindeki deri ceketi ile rahatça yürüyordu İzem. Acelesi yoktu. Islanmayı seven biriydi. Küçükken babası onu sokağa attığında yağmurun altında kendi kendine eğlenir, biriken suların üzerine zıplardı. Uzun kahverengi saçları ıslanıp birbirine karışmıştı. Elindeki hukuk kitapları çantasına sığmadığı için elinde sımsıkı tutuyor, ıslanmamaları için boynundaki kahverengi atkıyı kitaplarına siper ediyordu. İzem Karasu. Üniversite son sınıf öğrencisiydi kendisi. Yirmi üç yaşında, geleceğinin hayallerini kuran ve başarılı bir savcı olmayı hedefleyen bir hukuk öğrencisiydi. Son yılının bitmesine ve mezun olmasına sadece aylar kalmıştı. Metro durağına inen yürüyen merdivenleri görene kadar normal hızda yürümeye devam etti. Yürüyen merdivenler gözüne çarpar çarpmaz adımlarını hızlandırdı. İzem dışarıdan çok sert görünürdü. Bakışları her zaman insanlara nefretle bakardı. Oysaki sıcakkanlı biriydi. Sevdiklerine karşı çocuksu olurdu. Merhametli ve sevecendi. Soğuk olduğu insanlara acımazdı. Metro durağına geldiğinde metro gelmişti bile. İnsanlar birbirlerini ittirerek metroya ulaşamaya çalışıyordu. Sanki birbirlerini itmeseler metroya binemeyecek gibi bir halleri vardı. .....
Вам также может понравиться
Slide 1 of 10
Enkaz Altından Çağrı (B×B) cover
S.A.Y.E. cover
portakal reçeli 🍊 (Düzenlenecek) cover
Mafya'nın ki cover
BIÇAK SIRTI - BXB - GAY cover
GÖNÜL KİRASI  cover
Güneş Tutulması  | Yarı texting  cover
YAMALI SEVDA  cover
GECENİN İZİ cover
GÜNCE | Gerçek Ailem cover

Enkaz Altından Çağrı (B×B)

23 Части Текущие

(erkek versiyon gerçek aile) (Gay eşcinsel kurgu) Çağrı, 17 yaşına bastıktan sadece bir hafta sonra doğumda karıştığını öğrendi. İnsanların büyüttüğü bu olay, onun için hiçbir anlam ifade etmiyordu. Zaten hayat, yıllardır ona tekme ve tükürükten başka bir şey sunmamıştı; bu haber de, yaşadığı asıl sorunların yanında sönük kalıyordu. Hastaneye giderken zihni hâlâ başka şeylerle meşguldü. Biyolojik ailesini görmezden gelmeyi tercih etmişti. Onlar onun için sadece genetik bir veri kümesiydi; hissi ya da bağı yoktu. Ama ya karşı taraf aynı şekilde düşünmüyorsa? Ya onlar onun için bir anlam ifade ediyorsa? Ya onu kazanmak istiyorlarsa? İşte bu, göz ardı edemeyeceği bir durumdu. Görmezden gelmek kolaydı; ama göz göze gelince, duymak istemediğin bir "merhaba" her şeyi değiştirebilirdi.