Bir gün biri giriyor haytına sen tam umudunu yitirmiş herkese olan güvenini sevgini bitirmis durumdasın seviyorum diyor baglıyor kendine, sen sevmiyorsun onu önce, sadece baglanıyorsun sonra alışkanlıga dönüyor bu, ona sarılmak bambaşka onun yanında dünyayı unutuyorsun aslında bunların hepsi bir heveslik, sonra oturuyorsun bi köşeye düşünüyorsun ben gerçekten aşıkmıyım, seviyormuyum ? Sonra evet diyorsun aşıgım ben onun için dünyayı yakarım diyorsun gün geliyor ayrılmak istiyorsun , aman ya ayrılayım 1,2 gün acısını çekerim biter. ama òyle olmuyor ki onu karşında görmene gerek bile yok , sesi yetiyor içini titretmeye , aklını karıştırmaya sonra hafiften bi aklın karışıyor ben ayrılamam ben yapamam diyorsun üzülür felan... Ama bilmiyorsun ki böyle yaparak hem onun hem kendinin hayatından çaldıgını...