-Niye hiç konuşmuyorsun?
ona döndüm.Her gün istisnasız parktaki yeni boyanmış banka oturan çocuğa. Ama bu çocuk bilmiyordu ki gerçekten konuşamadığımı.
Belki demiştim içimden bu yeni aile bana bir umut olur da herşey den kurtulurdum ve 17 yaşında sadece basit hayalleri olan basit bir kız olurdum.
Gece değil de sadece Mira olurdum o zaman belki beni bu sefer severlerdi...
Severlerdi di mi?