Her yeri maviye boyamak istiyorum.
Her yeri maviye boyamak,
hep gökyüzüne bakmak istiyorum.
Çünkü bir tek baktığımız gökyüzü ortak şimdi.
Çünkü bir tek gökyüzüne bakınca yitiriyor gerçekler ürkütücü yüzlerini.
Hep sağ tarafta durup,
"Sol yanımdasın biliyorum." demek gökyüzüne bakarken.
Biliyorum.
Bir kere bile yan yana yürümemiş olmamız bu sokaklarda,
benimle tam da burada şiirler okuduğun gerçeğini değiştiremez.
Çünkü hangi şiire değse gözlerim, hepsi senin sesin.
Hep "zaman" diyor sesin.
Her yeri maviye boyamak,
şiirler okumak,
hep gökyüzüne bakmak istiyorum.
"Duvarlarını aşıp, elini tutmaya çalışıyorum. Ve elini tuttuğumda seni aydınlığa çıkarana kadar bırakmayacağım."
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."