Aşağı indiğimde abim üzgün bir şekilde bana baktı. Ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu aslında. Anneme yöneldim ve "Neyiniz var? Kötü birsey mi oldu?" dedim. Babam bana bakarak; " Burdan taşınmamız gerekli" dedi. O an yüzümün aldığı ifade çok değişikti. Elimdeki Nutella sürülmüş bıçağı ve ekmeği bırakarak odama doğru koştum. Nedenini bilmiyordum ama ağlıyordum. O anda annemin "Keşke daha sonra söyleseydik" dediğini duydum. Odama girdiğimde Berna'ya mesaj atmakla yetindim; -Buradan taşınıyoruz. -Ne saçmalıyorsun sen Ceylin?! Dediğinin farkında mısın? -Evet farkındayım ve ciddiyim. -Hemen konuşmamız lazım 2'de Park'ın önüne gel. -Tamam . . .All Rights Reserved