❝Bir insanı evin yaparsan üzerine yıkılır, senin yaparsan kendin yıkılırsın.❞ Yaralar kabuk bağlardı, bizimkisi su toplamıştı. Kader ağlarını evimizin etrafına örmüşken, biz ağları yırtıp kaderlerimizden kaçmıştık. Çünkü bu dünyada iki ayrı yaprak olup aynı çiçekte bir olmak her yüreğin harcı değildi. Zamanın sırları matruşkaların içinde saklıydı, bizse matruşkaların kapaklarını açıp zamandan kaçmayı seçtik. Kaçışın adı, kurtuluştu. Kurtuluşun adı, kayıptı. Kaybın adı, ölümdü. Ve ölümün adı: Komploydu.