yalan 1-2 [texting]

[tamamlandı]

"Ya Kuzey... Sen ne dediğinin farkında mısın?"

Gergince parmaklarıyla oynamaya başladığında bir şeylerin ters gitmediğini anlamıştım. Ağzını açtı, sustu. Dudakları aralandı ama yine konuşmadı. Eeee, bu döngü nereye kadar gidecek aslanım?

"Yekta gelmiş," dedi. Benimle konuşmak yerine daha çok kendi kendine konuşuyor gibiydi. Bir anda duygu patlaması yaşayıp masaya yumruğunu vurduğunda korkuyla yerimde sıçradım.

"Ne yapıyorsun Kuzey? Delirdin mi?"

Koltuktan kalkıp çılgına dönmüş gibi odanın içinde volta atmaya başlamıştı. Neler oluyordu? Onu Yekta'nın geri gelmesi mi korkutmuştu gerçekten?

"Hayatımızın içine sıçacak," dedi bağırarak. "Yine."

"O zaman biz de buna izin vermeyiz. Hayatımızdaki sorunlar yetmezmiş gibi, bir anda çıkıp gelmesi bence şov için. Başka bir şey olduğunu düşünmüyorum."

Üzerime taktığım kemeri parmaklarının ucuyla tutup beni kendine çekip belimden tutarken alnını alnıma yaslamıştı. Kesik kesik nefesler aldığını duyabiliyordum. Kalbim ağzımda atarken, "Her şey güzel olacak." dedim. "Endişelenmemize gerek yok."

Peki, gerçekten endişelenmemize gerek yok muydu gerçekten?

*

🌝Kısa hikâyede 15. sıraya girdik: 31.07.2020 💜

*Yazar notu: Bu hikâyede bol bol kaos ve entrika var.

Kapak tasarımı: @faervelion

*Yayımlanma tarihi: 6 Mart 2020.

*Bitiş tarihi: 11 Nisan 2020.