Κάτω Από Τις Σταγόνες Της Βροχής

Ήμουν γεμάτη αίματα.
Ήξερα πως έπρεπε να φύγω από εκεί το συντομότερο.
Η αστυνομία θα είχε ήδη ειδοποιηθεί.
Θα έπρεπε να μιλήσω... Να πω τι είχε γίνει τι θα έλεγα;
Σηκώθηκα και έφυγα τρέχοντας.
Δεν έπρεπε να με βρουν εκεί.
Σκούπισα τα χέρια μου πάνω στην ματωμένη μπλούζα μου και προχώρησα αδιαφορώντας για τον κόσμο γύρω που με κοιτούσε με γουρλωμένα τα μάτια.
Οι σειρήνες των περιπολικών ακούστηκαν και εγώ επιτάχυνα το βήμα μου μπαίνοντας σε ένα δρομακι ώστε να φύγω μακριά από την αστυνομία.
Δεν έπρεπε να δουν. Δεν έπρεπε να με βρουν.
«Αστυνομία... ψηλά τα χέρια» άκουσα μια φωνή πίσω μου και πάγωσα.
Μια φωνή τόσο γνώριμη... τόσο οικεία.
Γύρισα με τα χέρια μου ψηλά και τότε τον είδα... Ήταν εκείνος... Ήταν ο άντρας που αγαπησα οσο τίποτα ο οποιος είχε σηκώσει το όπλο του και με σημάδευε με ένα βλέμμα όλο απορία.

Cover by LittleBlckBubble62