Το Ηλιοβασίλεμα

" Όλο αυτό είναι τόσο τρελό", λέει και πίνει λίγο από το ποτό του.

"Ποιο πράγμα;" Τον ρωτάω.

"Το να καθόμαστε εμείς οι δύο μαζί και να συζητάμε στο μπαλκόνι", λέει κοιτάζοντάς με.

Το λατρεύω όταν με κοιτάει έτσι. Δεν απάντησα. Απλά κοίταξα το φεγγάρι. Ένιωθα το βλέμμα του ακόμα πάνω μου.

"Ξέρεις τι μου φαίνεται εμένα τρελό;" Τον ρωτάω κοιτώντας ακόμα το φεγγάρι. "Το ότι είχες τόσες κοπέλες στην ζωή σου και απορώ σε πόσες έχεις πει τα ίδια που λες σε εμένα", είπα κοιτώντας τον.

"Αυτό πιστεύεις για εμένα; Ότι σε όλες λέω τα ίδια;"

"Ναι"

Μα καλά γιατί το συνεχίζω αυτό;

" Να είσαι σίγουρη ότι ό,τι σου έχω πει δεν το έχω πει σε καμία άλλη."

"Γιατί να σε πιστέψω;"

"Γιατί.... νομίζω πως δεν είσαι έτοιμη να ακούσεις το γιατί."

"Πώς είσαι τόσο σίγουρος;"

"Είμαι. Θα σου πω ένα απλό παράδειγμα. Αν ήμουν με οποιαδήποτε άλλη σε αυτό το μπαλκόνι, με αυτή την απίστευτη θέα και να φοράει ένα σορτσάκι και ένα ραντάκι δεν θα είχα μείνει μόνο στην συζήτηση και το ξέρεις πολύ καλά αυτό", είπε και ήταν τόσο κοντά στο πρόσωπό μου που ένιωθα την ανάσα του. Μετά χαμογέλασε με ένα στραβό χαμόγελο, πήρε το ποτό του και πήγε μέσα αφήν