After Lost 147 Days

147 Days akong nakaratay na walang malay sa ospital. Tila ba parang wala ng nagiisip na mabubuhay ako at karamihan na din sa mga doktor ay sumusuko at nawawalan na ng pagasang magising pa ako. Ng ako ay nagkaroon na ng malay,akala ko ay maraming magagalak na nageexist nanaman ako sa mundong ito pero para bang wala lang iyon. Nagising ako na hinarap ko ang mga pagbabago sa buhay ko,sa mga nakapaligid sa aking tao,at higit sa lahat ang pagbabago sa mundong kinalalagyan ko. Para bang mahirap ng hanapin ang bakas ng saya ko noon na binabangungot na ng kalungkutan ngayon. Mahirap. Masakit. And it made me realize that change is the only permanent thing in this world. Now, I'm finding the thing 'consistency' here in our living world. Maybe people change but they can change theirselves without losing consistency.