In the end only 3 things matter: how much you LOVED, how gently you LIVED and how graceful you LET GO of things not meant for you
PROLOGUE
LOVE? Love ba kamo? Hmmp! Alam ko iyan syempre! Love for my family, Love for the country and fellowmen. Pero Love for someone as in SOMEONE?? Hmmp! I Will Never mind for that!! Sakit na nga sa ulo sakit pa yan sa heart. Ito ang sakit na walang cure. Based yan sa aking nakikia ko sa aking mga friends. Pero Wala ehh .. Dumating sa point na kinain ko din yung sarili kong words … Dito nagsimula ang lahat…
Ng may dumating sa buhay kong si "Knight and Shining Armor" na silent type namn ng guy. lagi syang nanjn pra asarin, pikonin, badtripin, pasayahin, galitin, paiyakin pero HIGIT sa lahat.. MAHALIN.. biruin nyo yun akala ko wala lang yun pala may tinatago lang sya sa AKIN .. torpe naman kasii..
PERO
may nangyaring nakapagpabago ng LAHAT . :(
ENJOY reading!! :)
HOPE you'll like it!
GOD BLESS!!! :D
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.