Her şey gençlik yıllarımda bir çember ipin arasından boynumu çıkartmamla başladı. O zamanlar içimde ki duyguların feryat figan intihar çığlıklarını, aklımı almayan olayların bilinç altımdaki sahneleriyle dolu. Aklımın erişemediği duyguları erken yaşta yaşamanın hüznüyle alınmış saçma sapan kararları her gün uygulamaya çalışıp bir şeylerin beni engellediğini hatırlıyorum. Zor şartlar ve görülmemesi gerekilen şeyleri erken yaşta görmüşseniz eğer yolumuz bir noktada kesişmiş demektir. Etrafımdaki iğrençleşmiş kişilere baktığımda midemde uyanan sıcaklık ve kusma isteği her defasında beni öldürecek gibi hissediyorum. Eğer yollarımız bir kez olsun kesişmiş ise söyleyeceklerimi anlamış olacaksınız. Sevgiden mahrum bırakılmış bir kaç insan, yüzleri okşanmadan geçen yıllar , aldatılışlar , istenmeyen çocuklar ve daha fazlası...
"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle
"Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim
Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a
ldı
"Veremem....."
"Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....