Bata palang,nakaramdam na ako ng matinding galit at lungkot. Galit na nagmumula sa aking puso dahil sa mga taong walang ginawa kundi ang pahirapan,sabihan ng masasakit na salita at higit sa lahat ang hindi iparamdam sa akin ang kalayaan at karapatan na mayroon ang bawat nilalang. Lungkot na laging bumabalot sa aking pagkatao dahil sa hindi maramdaman ang salitang "pagmamahal" sa kahit na sino man. I always feel like I'm the hopeless,lonely and sadest person in the whole universe. Until I met him. The man who always by my side whenever I need someone to understand me. The man who always makes joke just to makes me happy. The man who always smile. And also, The man that I'm inlove with. The man that I can't bear to lost. And this is where the story starts.Until I met him.