Ağlama Küçüğüm

Çocukluk anılarım hatırlamakta zorluk çekiyorum şu zamanlarda . Hatırladığım en keskin anım ise onun gelişi . O günü hiç unutmuyorum odamdaki camın önünde dışarıyı izliyordum bacaklarımın mahkum olduğu sandalyede yapabildiğim en eğlenceli etkinlik oydu . Hiç unutmam o boğucu sessizliği bozan gürültülü motorun sesini . Motorundan inip savurduğu parlak turuncu saçlarını , ona el uzatan annem ve dayımı yok sayıp gözlerini bana dikip tatlı gülüşünü hiç unutmam . O zamanlar fark edemediklerimi şimdi fark ediyorum da o benim beyaz duvarlar arasındaki karanlığıma ve yalnızlığıma doğan bir güneş ti .