"Yeryüzünü bulutlar kapladı Verdâ. Bâtılın kara bulutları yüzünden insanlar gözlerinin önündeki hakîkati idrak edemez olmuş." Travmaların, yalnızlığın, geçmişin aydınlığındaki kavrayışın ve şefkat yüklü bir sevginin hikâyesi. "Sevmekten daha zordur, kendini sevebildiğine ikna etmek. Güvenmekten daha uzun sürer, aklın ikna olması. Der ki sana; sen bundan sonra kimseye güvenemezsin. Ve devam eder; bundan sonra kimseyi sevemeyeceksin. Bir şeyler yıkıldı içinde, kayboldu parçalar... Ve sen, o kayıp parçaların yerini gözyaşları ile doldurmaya çalıştıkça kendi içinde boğuldun. Sessizce, kimseler görmeden öldün. Ki zaten, kimse görsün istememiştin. Sessizce ölmek, ne büyük bir lütûftu senin için." [Telif hakları saklıdır. İzinsiz alıntı yapılmaması, herhangi bir mecrada paylaşılmaması rica olunur.]