"Korku yok!" Dedi Kenna kendi kendine, Dizleri üzerine düştüğü toprak zeminden kalkarken. Ayağa kaltı. Ağzında biriken kanı yere tükürdü. Onu alabilirlerdi, kaçmaya çalışmak gibi bir niyeti de yoktu üstelik. O hasarlıydı, kusursuz olanları korumak için kendinden vazgeçmeliydi. Böyle öğretilmişti. Halkından Kimleri için koruyucu kimleri için fedaiydi fakat asla bir kahraman değildi. Harcanabilirdi. Diğerlerine yeniden kaybolmaları için zaman kazandırmaya çalışıyordu. Onlar kaçtığında bunu hissedebilirdi, en azından bu kadar onlar gibiydi. Ardından durup kaderine boyun eğebilir omuzlarından kalkan sorumlulukla bir süre olsun rahata erebilirdi.