Kalbimin bu kadar hızlı atıp ve bir o kadar da acıması.. belirsizlik.. kaybetme korkusu. Gözlerimden süzülen yaşlara aldırmadan daha çok sıktım elimi tırnaklarım avuçlarıma batıyor canımı acıtıyordu. "Biz bu hikayenin neresindeyiz?" diye sordum tekrardan bu soruyu bir çok kez sormuştum. Ama hiç bir cevap alamamıştım. Biz kendi hikâyemizi yazıyoruz demesini o kadar çok isterdim ki o gün onu duymaya o kadar ihtiyacım vardı ki.. "bizim içinde olduğumuz döngü hikayemiz değil kabusumuz" dedi soğuk çıkan sesiyle o da kötüydü biliyorum. Nasıl düzelteceğiz bilmiyordum sadece.. " Biz bunu masala çevirelim" dedim umutla gözlerime bakmadı o gün, her gün gözlerime bakan adam o gün bile isteye bakmadı.. "Bizim masalımız çoktan bitmiş.." dediğinde ise içimde bir fırtına daha koptu o gün ve ben o gün ilk kez ölmek istedim..
1 part