|Yeşil gözler serisi~1|
Küçüktü, etrafındaki yalanlar acı gerçekleri görmesini engelliyordu. Hayatına kaos etkisi yaratacak olan gerçekler, yalanların arkasına saklanmış bir şekilde kendisini bekliyordu. Acı gerçekler elbet bir gün açığa çıkacaktı.
Büyüdü, öğrendiği şeyler ruhunu yavaş yavaş tüketmeye başladı. Koca bir boşluğun ortasında tek başına kaldı.
Yanlış anlaşılma sandı, ona oynanan bir oyun olduğunu öğrendi.
Doğru sandığı her şeyin, koca bir yanlıştan ibaret olduğunu gördü.
Tüm bu acıların içinde, ela gözlü bir oğlan fark etti. Zümrüt yeşili gözleri, sadece onun için parladı.
Bir aşk doğdu, adı Rüzgar'ın Öykü'sü oldu...
"Evet, acı çektim. Bu acılar ben de bir iz bıraktı. Ta ki sen kalbimde ki tüm izleri tek bir bakışın ile yok edene kadar..."
#wattys2019
Beynim ve kan pompasının arasındaki çetin savaşı beynimin galip gelerek sonuçlanmasını isterken kalbim vazgeçmek nedir bilmiyordu ve Çınar için çırpınıyordu.
Gerekirse bütün duygularımı yakar yinede kalbimin yeniden Çınar'a ait olmasına izin vermezdim.
***
"Ne yapıyorsun Çınar? Düzgün konuş."
Koltukta biraz daha bana yaklaşırken, "Asıl sen düzgün konuş lan elin adamıyla!" Diyerek sesini yükseltti.
Kaşlarımı çatarak kısa bir süre kapıya baktıktan sonra Çınar'a döndüm. "Ya sessiz olsana, annemler duyacak."
Beni dinlemeyerek tekrar sert bir şekilde konuştu. "Can kim?"
"Canııım." Dedim uzatarak.
"Benim kim olduğumu değil, Can'ın kim olduğunu sordum sana."
Salak üzerine alınmış bir de!
"Canımı sana demedim."
Bileğimden tutarak biraz daha yaklaştı bana. "Canını yerim!"
***
'...Geçmiş değil bugün gibi
Yaşıyorum hala seni
Sen hep benim yanımdasın
Gündüzümde gecemdesin
Çalınmasın söylenmesin
Sen benim şarkılarımsın...'
-Ayça~Çınar-