Aydınlığa Kanat Çırpış

.
.
.
Sena sanki anlatmaya devam et der gibi bana bakıp kafasını salladı. Sanırım ben bitirene kadar bi şey söylememeye niyetliydi. "O benim yaralarımı sardı ben onun yaralarını sardım. Ben kendim de bi şey farkettim Sena ben onun yanındayken heyecenlanıyorum kalbime hakim olamıyorum. Benden habersiz sanki göğüs kafesimden çıkıp Ayperiye ulaşmak için can atıyor. Ben istem dışı ne kadar doğru olmadığını bilsemde onunla uyumak istiyorum. Onun kokusuyla, saçlarıyla, kahverengi ve yeşili andıran gözleriyle uyanmak istiyorum ben. Kafayı mı yiyorum ben Sena?"dedim. Sena hafifçe gülümsedi. "Sen kalbini Ayperi'nin ellerine vermişsin bile ama o kalbini senin ellerine vermiş mi onu bilmiyorum Batu."dedi. "Açık konuş ne diyosun anlamıyorum."dedim. "SEN SIRIL SIKLAM AŞIK OLMUŞSUN BATU!"diye bağırdı. Ama ben aşık olsam anlamaz mıydım? İç sesim 'akıllım sanki daha önce aşık mı oldun?'dedi haklıydı, ilk defa haklıydı. "Sena o da beni seviyor mudur?"dedim. Emin olmak istiyordum. "Sevdiğine eminim ama aşık mıdır onu bilmiyorum."dedi. "Onunla bi konuşsan tabi benim sana anlattıklarımı söylemeden. Eğer sevmiyorsa bile onu kaybetmek istemiyorum."dedim. Sena beni onaylayıp gökyüzüne baktı. Öğle vaktini geçmişti. Öğle sıcağında burda oturmuştuk.
.
.
.