Elime kumandayı alıp, televizyonu kapattım ve gözlerimi kolumdaki saate indirdim. Saat 04.05'du. Ambulansların siren sesleri birazdan kulağıma dolacaktı.
Bir doktor olarak siren seslerinden nefret ederdim. Çünkü her an bu yalancı dünyadan göç edebilecek, fakat bu duruma asla hazır olmayan bir insan; hayallerini, arkadaşlarını, ailesini, gerçek aşkını ve geleceğine karşı olan "umutlarını" arkasında bırakarak kendini sonsuzluğa uğurlayabilirdi.
Bu durumun yakın arkadaşlarından biriyim bende. Hem yaşadığım şeylerden, hemde doktor olmanın verdiği yükten biliyorum bunları.
"Ben Prf. Dr. Min Yoongi. Şimdi bakmam gereken tonla acil hastam var. Tanıştığımıza sevindim."