We hechten ons te snel aan mensen, en als iemand ons dan laat vallen gaat het al snel de mist in. Mensen hebben elkaar nodig. Zonder enig goed menselijk contact verliezen we ons zelf. Je komt in een donkere tunnel, en er lijkt geen einde aan te komen. We kiezen een manier om die pijn te kunnen verdragen. Eten, juist niet eten, snijden. Het zijn allemaal manieren, uitgevonden door de mens, om toch door te kunnen gaan. En zij die opgeven worden als zwak gezien. Ze zijn egoïstisch.
Lucas Visser is een van hen. Een gebroken, depressieve en af en toe zelfs suïcidale jongen.
Maar op een zekere dag kruisden zijn ogen die van een meisje. Ze begroetten elkaar met een simpele glimlach, toen nog onwetend van wat ze voor elkaar zouden gaan betekenen.
Nooit had hij gedacht dat leven ooit nog wat waard kon zijn.
Maar daar ging het fout.
Hij dacht het.
*verhaal bevat triggerende onderwerpen zoals zelfmoord, depressie, geweld en seksueel getinte scenes*
x Prijzen x
-Winnaar Blauwe Maan Award 2021 romantiek/tienerfictie
__
Hoogste rangen:
#1 in zelfmoord (mei, 2021)
#3 in roman (oktober, 2019)
#4 in depressie (oktober, 2019)
#4 in alleen (oktober, 2019)