Besimi i thyer

Ajo kishte ardhur ne kishe. Ne ate vend qe tha se nuk do shkelte me kurr. Por ja tek ishte e ulur aty ne stole me syte e mbyllur, me duart e bashkuara e nen ze po lutej. E vetmja " zhurme" qe degjohej ishte frymarrja e saj e lehte. Deri sa kesaj zhurme I shtohen zhurma hapash. Ajo hap syte e kthen koken drejt hyrjes e shef ate tek vjen afer. Ai Ulet afer saj duke mos then as nje fjale, duke mos nxjerr as edhe tingullin me te vogel. Heshtje, e kete heshtje e thyen ajo.

-Patetike apo jo?

-Cfare?

-Une, jam patetike. Une qe kur ti me pyete a shkoj ne kish e a besoj ne zot, pa hezituar thash jo. Une qe te thash qe nuk besoj, qe atje larte eshte dikush qe degjon, e ndihmon cdo kende pa perjashtim. Sepse nese kjo do te ishte e vertet, pse mua me ka harruar ateher. Pse mua nuk me degjon ateher. E gjithsesi ja tek jam , ketu duke u lutur tek dikush qe se besoj qe ekziston. Patetike ja cfare jam.

Thot ajo e tashme syte e saj blu ishin mbushur me lote. Ata sy qe mbartnin Shum dhimbje. Ata sy qe kishin kohe qe e kishin humbur shkelqimin.

-A nuk jemi te gjithe patetik ateher. Sepse te gjithe fillojn e luten ateher kur erresira I ka mbuluar. Ata fillojn te besojn ateher kur ju leverdis. I vetmi moment kur flasin per zotit, e bejm si besimtar te devotshem eshte ai moment kur ne kemi nevoj. Sepse kur ne Jemi ne rregull e pa asnje problem. Nuk e permendim zotin apo egzistencen e tij. A nuk na ben te gjitheve kjo gje patetik. Ne fillojm te lutemi te besojm e te shpresojm per drite ateher kur erresira na ka mbuluar. Kjo eshte natyra njerzore ne nuk mund te dalim dot kundrra natyres tone njerzore.

Thot Ai e afron duart tek fytyra e saj, I fshin lotet te cilet vazhdonin te ridhnin e me pas afrohet e puth ne balle. E I pershperit lehte.

-E kjo gje nuk te bene patetik por njerezor.

E me pas e afrone afer vetes duke e perqafuar me Shum dashuri e duke I perkedhelur floket.

Filluar me : 10.08.2019.

Mbaruar me: