Çukur

Ben 15 yaşımdan sonra hayatımın geri kalanını Çukur'da geçirdim. Çukur'da büyüdüm. Küçükken filmlerdeki o silah kullanan dövüş yapan kızlara çok özenirdim. Bir gün bende onlar gibi olacağım diye kendime söz verdim. Oldum da. Nasıl oldu bende farketmedim ama kendimi bir çatapatın içinde silahlarla ateş ederken buldum. Neden mi? Ailemi korumak için. Ailem mi? Çukur onlar benim ailem oldular. Hepsi beni kardeşi gibi gördü. Zamanla bende onlardan oldum. Mutlu muyum? Hem de çok Şükrediyorum buraya geldiğime. Ta ki çatapatlar yüzünden anne ve babamı kaybedene kadar. Hayır onlara kızmadım. Ama benim toparlanmam pek zor olmadı ya. Tek bir sığınağım vardı. Onun için güçlü durmam lazımdı. Onun bana ihtiyacı vardı. Dahası birbimize ihtiyacımız vardı. Önce anne ve babamın intikamını aldım. Sonra onun toparlanmasını sağladım. Ama onun da tek çaresi. Ailemden yani Çukur'dan ayrılmak olacaktı. O benim tek ailemdi. Mecburdum. Gittim hiç kolay olmadı toparlanmam. İçimden yaşadım acımı onun için güçlü durmam gerekti. Gücümün yettiği kadar güçlü durmaya çalıştım.

Sende Zeynep'in hikayesini bilmek istersen okumalısın. Beğenmessen hiç okumaman daha iyi. Ama ben yine de bir bak derim :) hadi sana iyi okumalar. Bu arada kitabın içinde biraz küfür olabilir...

Not: Kitap dizinin 2. Sezonun son bölümlerine doğru yazıma alınmıştır ona göre okuyunuz iyi okumalar